Język angielski jest językiem pozycyjnym i analitycznym (duże znaczenie odgrywają czasowniki posiłkowe), choć występują też pewne elementy fleksji. Są to relikty indoeuropejskiego systemu deklinacji i koniugacji, w pełni zachowanego w językach słowiańskich i łacinie, a częściowo w staroangielskim. Odmiana przez przypadki dotyczy zaimków, rzeczowniki posiadają tylko dopełniacz (Saxon genitive), tworzony z końcówką -s.
W języku angielskim występują przedimki: określony the i nieokreślony a(n). Formy an używa się przed wyrazami wymawianymi z nagłosową samogłoską – an hour ale a union. Co niezwykłe wśród języków indoeuropejskich, nie istnieje kategoria rodzaju gramatycznego, z wyjątkiem zaimków trzeciej osoby liczby pojedynczej.
Czasy
czas teraźniejszyW języku angielskim występują dwa czasy morfologiczne – teraźniejszy i przeszły. Łącznie z konstrukcjami gramatycznymi można wyróżnić szesnaście czasów gramatycznych i konstrukcji osadzających czynności w odpowiednim czasie. Wyróżnia się cztery kategorie czasowe:
§ czas przeszły
§ czas przyszły
§ czas przyszły w przeszłości.
Każdy występuje w czterech aspektach precyzujących usytuowanie czynności w czasie: prostym, ciągłym (zwanym niekiedy postępującym), przeszłym i przeszłym ciągłym. Poniższa tabela przedstawia przykładowe zdanie w 16 czasach strony czynnej (Present Simple: I do – Robię):
| Czasy (Tense) / Aspekty czasowe | Simple | Continuous | Perfect | Perfect Continuous |
| Present (Teraźniejszy) | I do | I am doing | I have done | I have been doing |
| Past (Przeszły) | I did | I was doing | I had been doing | |
| Future (Przyszły) | I will do | I will be doing | I will have done | I will have been doing |
| Future in the past (Przyszły w przeszłości) | I would do | I would be doing | I would have done | I would have been doing |
Aspekty continuous (ciągły) nazywane są także progressive (progresywne). Obie te nazwy są jednak nieścisłe w odniesieniu do angielskiego, dlatego używa się także terminu continuous and progressive aspect (aspekt ciągły i progresywny). Zazwyczaj jest tłumaczony na język polski jako aspekt niedokonany.
Wyboru czasu gramatycznego w zdaniu dokonuje się w zależności od sytuacji.
Wśród językoznawców nie ma pełnej zgody co do tego, czy każdą z podanych wyżej konstrukcji uważać za samodzielny czas. Niektórzy wyróżniają w angielszczyźnie jedynie czas przeszły i teraźniejszy (ze względu na istnienie w nich prostych form czasownika), pozostałe zaś czasy uważają za aspekty tych dwóch czasów.
W języku angielskim występują trzy strony: czynna, bierna i zwrotna.
żródło: Wikipedia
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz